Spierskeletmodellen zijn een belangrijk instrument in de bestudering van de samenhang tussen bouw en werking van het menselijk bewegingsapparaat en spelen een belangrijke rol in het begrijpen en behandelen van problemen aan het bewegingsapparaat. Tot nu toe beschrijven de modellen echter vooral het effect van bouw op werking en houden ze geen rekening met het effect van functie op de structuur. Het effect van bijvoorbeeld het onder- of overgebruik van delen van het bewegingsapparaat leidt tot aanpassingen in de structuur zoals veranderde botvorming, spiermassa en – samenstelling , maar de functie heeft ook zijn invloed op de functie van andere systemen dan die van het bewegingsapparaat zoals het afweersysteem. De nieuwe generatie spierskeletmodellen zal ook het effect van werking op de bouw moeten gaan omvatten. Dit geldt zowel voor individuele toepassingen (patiënten) als voor meer algemene ergonomische of klinische problemen.